صحبت مرتضی الویری، عضو پیشین سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی در کلاب ایران من

سابقه آشنایی من با آقای تاج‌زاده از زمستان سال ۱۳۵۷ است. در زیر و بم دیدگاه‌ها و فعالیت‌های ایشان بوده‌ام.

تاج‌زاده چند ویژگی دارد. این ویژگی‌ها باعث می‌شود تأسف بخورم از این‌که چرا همچون تاج‌زاده‌ای گوشه زندان است و کشور از فکر و ایده او بهره نمی‌برد.

درباره سلامت مالی و اخلاقی تاج‌زاده آگاه هستیم. برخورد ایشان با رقبای سیاسی هم ویژگی قابل توجهی است. او از به‌کارگیری ادبیات غیراخلاقی امتناع می‌کند.

تاج‌زاده ذهنی فعال و طبقه‌بندی‌شده دارد و در بیان و ارائه مطالب دقیق است. و این برآمده از هوش سرشار ایشان است. حتی در مباحث اقتصادی نیز شاهد هستیم با وجود تمرکز بر سیاست، با دقت اظهارنظر می‌کند.

تاج‌زاده سخنور قابلی است و از همه مهم‌تر این‌که موضوع را فراحزبی تحلیل می‌کند و این نقطه قوت اوست. تماس‌هایی که از زندان می‌گیرند نیز نشان چنین رویکردی است و انرژی‌بخش است.

حرف و عمل تاج‌زاده انطباق دارد اما در مقام عمل و اجرا متفاوت عمل می‌کنند. این مسئله شاید جزئی به‌نظر برسد اما واجد اهمیت است.

سال گذشته افطار مهمان ایشان بودیم. در حالی‌که مصطفی تشنه بحث‌های سیاست بود، یک‌مرتبه بحث‌ها را رها کرد و سراغ شستن ظرف‌ها رفت. گفتیم این مصداق تطبیق ایده و اجرا است و به برابرحقوقی اعتقاد دارد.

سال ۸۸ ضرورتی پیش آمد و منزل یکی از دوستان اصلاح‌طلب رفتیم. همسر آن آقا آمد، و ضرورت پیدا کرد با موبایل خودش تماسی بگیرد. از همسرش خواست موبایل را بیاورد! این موضوع دوبار دیگر تکرار شد.

با خود گفتیم مصطفی و نحوه تعامل‌اش با زن را ببینید و مقایسه کنید. او اعتقاد عمیق به برابری زن و مرد دارد. علاوه بر این او به تکثر باور قلبی دارد.