پاسخ سید مصطفی تاجزاده به انتقادهای مجید کریمی در اتاق ایران من

۲۲/فروردین‌ماه/۱۴۰١

به جای توصیه‌های اخلاقی، بگویند کدام انتقاد من به رهبری وارد نیست تا بتوانم خود را اصلاح کنم.

اولین انتقاد من در داستان هسته‌ای به رهبر این است که چرا در در زمان آقای احمدی‌نژاد در سال ۸۵ اجازه داد پرونده ایران به شورای امنیت برود؟ چه اتفاقی افتاده بود که استراتژی قبلی رهبر مبنی بر جلوگیری از اجماع جهانی علیه کشور عوض شود؟

چرا رهبر پس از ارجاع پرونده هسته‌ای ایران به شورای امنیت، اجازه داد قطعنامه‌های پی‌درپی علیه ایران صادر شود تا به تحریم‌های نفتی و بانکی برسد؟

آیا رهبر نمی‌دانست لغو تحریم‌های نفتی و بانکی فقط یا با جنگ یا با سازشی امکان‌پذیر است و راه سومی وجود ندارد؟

بعد از پیروزی بایدن، ظریف به رهبری نامه نوشت و سه بار قسم جلاله خورد که نامزد ریاست جمهوری نخواهد شد، فقط اجازه بدهید برجام را به سرانجام برسانم و اجازه داده نشد.

من اشتباهات رهبر را نه از روی کینه‌توزی، بلکه برای عدم تکرار آن‌ها بیان می‌کنم و اگر من هم نگویم، جامعه آن را خواهد گفت.

حکومت یکدست درمورد روسیه لکنت‌زبان دارد، چراکه پشتوانه کافی مردمی ندارد و به اکثریت متکی نیست.

به ما گفتند ولایت‌فقیه برای جلوگیری از دیکتاتوری است، نگفتند عامل یکدست‌کردن حاکمیت می‌شود! این آن ولایت‌فقیهی نبود که به ما وعده داده شد.

شرایط فعلی ما خطرناک است و کشور در حال انفجار است، بروید و مشکل معیشتی مردم را حل کنید.

رهبر حق ندارد با اعمال نظارت استصوابی مانع انتخاب آزاد ملت شود و اگر بشود غش در معامله شده است؛ زیرا جمهوری اسلامی آمد که آزادی سیاسی شهروندان را تامین کند، نه اینکه آزادی‌های اجتماعی آن‌ها را هم بگیرد.

کاملا درست می‌گویید که ما همه در یک کشتی نشسته‌ایم. همین هم‌سرنوشتی مهم‌ترین انگیزه من برای نقد رهبر است که اختیارات نامحدودی دارد و پاسخ‌گو نیست.

مهم‌ترین کار بشار اسد این بود که اجازه نداد پرونده سوریه به شورای امنیت برود. اگر رفته بود، به احتمال زیاد ساقط می‌شد.

در آینده نزدیک معلوم خواهد شد که دولت انقلابی آیا خواهد توانست همه تحریم‌ها را لغو کند و از کنگره آمریکا تضمینی بگیرد یا نه.

اشکال نیروهای ارزشی این است که کشور را به وضعیت کنونی کشانده‌اند و طلبکار هم هستند.

تمام تلاش دولت خاتمی بر دورکردن آمریکا از موضوع هسته‌ای متمرکز بود و اقتدارگراها برعکس، در دولت احمدی‌نژاد، آمریکا را وارد پرونده هسته‌ای کردند. حالا به‌جای عذرخواهی از مردم طلبکار شده‌اند.

روسیه و چین به‌رغم استفاده از کارت ایران در ۱۶ سال گذشته، همان ابتدا درمورد جلوگیری از ارسال پرونده هسته‌ای کشور به شورای امنیت به مقامات ایرانی کشور هشدار دادند.

توافقات مختلف با طرف‌های درگیر پرونده هسته‌ای در دوران احمدی‌نژاد (مانند توافق آقای ولایتی با سارکوزی یا توافق علی لاریجانی با سولانا)، توسط رئیس دولت وقت برهم زده شد.

مجلس اقلیت در اسفند ۹۹ قانونی گذراند که براساس آن تمام تحریم‌ها باید لغو بشود و اگر نشود دولت ظرف مدتی کوتاه باید محدودیت‌هایی در بازرسی‌های آژانس صورت می‌داد.