دشمن، خشکسالی و دروغ‌ علیه ایران - کاوه مدنی

مقاله‌ی جدید کاوه مدنی در فوربز با مرور دعای داریوش کبیر برای ایران به این پرسش می‌پردازد که چگونه ایران در وضعیتی گرفتار شده است که شاید بدترین سناریوی آمریکا و اسرائیل هم نمی‌توانست آن را این‌چنین طراحی و پیاده‌سازی کند.

در این یادداشت توضیح داده می‌شود که چگونه شش سال خشکسالی سنگین، سال‌ها مدیریت ناپایدار، سیاست‌های اشتباه خودکفایی، ارزان‌فروشی آب و انرژی، سدسازی و طرح‌های انتقال آب، ایران را به وضعیت «ورشکستگی آبی» رسانده است؛ وضعیتی که در آن، کشور سال‌هاست بیش از سرمایه‌ی آبی تجدیدپذیر خود برداشت کرده و حالا حتی پایتختش در آستانه‌ی «روز صفر» و در معرض تخلیه‌ی احتمالی قرار گرفته است.

در حالی که آمریکا، سیاست «فشار حداکثری» را احیا کرده، اسرائیل گسترده‌ترین حملات نظامی به زیرساخت‌های ایران را انجام داده و بار دیگر تحریم‌های سازمان ملل بازگردانده شده‌اند، مهم‌ترین ضربه به آینده‌ی ایران از واشنگتن و اورشلیم و نیویورک نخواهد بود، بلکه از آسمانی‌ست که دیگر نمی‌بارد، رودخانه‌هایی که دیگر جریان ندارند و آبخوان‌هایی که تخلیه شده‌اند.

این مقاله تاکید می‌کند که خشکسالی «علت» اصلی وضعیت امروز نیست و تنها شتاب‌دهنده و آشکارکننده‌ ورشکستگی آبی ایران است؛

سه‌گانه‌ی معروف داریوش کبیر (دشمن، خشکسالی و دروغ) امروز دوباره در ایران کنار هم قرار گرفته‌اند:

• دشمن خارجی و سال‌ها تحریم و تهدید
• خشکسالی طولانی و اقلیم در حال تغییر
• دروغ، انکار، محرمانه‌سازی داده‌ها، حاشیه‌بردن متخصصان و امنیتی‌کردن محیط‌زیست.

کاوه مدنی بر این باور است که تحریم‌ها روزی برداشته می‌شوند و اختلافات بین‌المللی بالاخره روزی پایان می‌یابند، اما فروپاشی نظام آب، تخریب سرزمین و فرسایش اعتماد عمومی، به آسانی قابل ترمیم نیست. بنا بر نظر نویسنده، در صورت ادامه روند کنونی و بدون اصلاح جدی سیاست‌های آبی، طبیعت بی‌سر و صدا همان کاری را خواهد کرد که تحریم و بمباران نتوانستند: زانو زدن یک تمدن کهن.

متن کامل مقاله را می‌توانید در فوربز بخوانید:

 https://www.forbes.com/sites/kavehmadani/2025/11/16/in-drought-stricken-iran-nature-is-doing-what-sanctions-and-airstrikes-could-not/