سیره بنی‌امیه در گسترش‌عبادت‌

شهاب‌الدین‌حائری‌شیرازی

الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : إنَّ بَني اُمَيَّةَ أطلَقُوا لِلنّاسِ تَعليمَ الإيمانِ و لَم يُطلِقُوا تَعليمَ الشِّركِ ؛ لِكَي إذا حَمَلُوهُم علَيهِ لَم يَعرِفُوهُ .

امام صادق عليه السلام : بنى اميّه آموختن ايمان را براى مردم آزاد گذاشتند ، اما شرك شناسى را آزاد نگذاشتند، تا اگر آنان را به شرك بكشانند ، مردم متوجّه نشوند.

 ایمان مرکب از دو جزء اصلی است نخواستن و خواستن، نپرستیدن و پرستیدن، ترک اغیار و اطاعت یار.

صادق آل محمد گوید بنی‌امیه مردم را از شناخت شرک بازداشتند و در تکثیر عبادات تشویق نمودند.

منع کردند مردم را از شناخت معصیت‌بزرگ دوگانه پرستی و مخلوق را بجای خالق پرستیدن، منع کردند انها را از اینکه بدانند که لاطاعة لمخلوق فی معصیة الخالق _اطاعت از مخلوق، در معصیت خالق روا نیست  و رها کردند مردم را در شناخت و انجام عبادتهای رنگ و وارنگ.

خدا در مهمترین آیات کتاب، که به آیة‌الکرسی شهرت یافت فرمود: ایمان کافر شدن به طاغوت است و اطاعت از خدا.

طاغوت یعنی هر کسی که در مقابل خواست عقل و شرع طغیان می‌کند.
طاغوت یعنی سرکش یعنی متکبر یعنی کسی که دنبال به بندگی کشیدن خلق است که نباید بنده غیر خدا باشند.

بستن دست خلق در انجام فریضه امر به معروف نسبت به حکام، بستن دهان خلق از واجب نصیحت حکام، بستن دستان خلق در مخالفت با سیاستهایی که به نابودی خلق می‌انجامد، مصداق روشن باز داشتن از خلق از بندگی خداست ولو رها باشند از بام تا شام بر حسین(ع) گریه کنند.

عبادت زمانی نافع است که از شرک وعبادت خلق پرداخته شده شده باشد.