یادداشت شیخ مصطفی سنایی فر تحت عنوان «مصلحان و ناصحان آمر به معروف و ناهی از منکر را تهدید نکنید»

 متن کامل یادداشت به شرح ذیل است

بسم‌الله الرحمن الرحیم
إِنْ أُرِيدُ إِلَّا الْإِصْلَاحَ مَا اسْتَطَعْتُ وَمَا تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ، عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ

مصلحان و ناصحانِ آمر به معروف و ناهی از منکر را تهدید نکنید.
تهدید و تشویق و تطمیع اصولاً در جایی کارساز و مؤثر است که طرف، برای اقدامات خود کیسه‌ای برای مال و منال دنیا یا مناصب و پست‌های آن دوخته و جهت پر نمودن آن تلاش می‌نماید.

 اما کسانی که خود را عبدِ ضعیفِ خدایِ قادرِ مطلق دانسته و برای کسب رضایت آن عزیز و رفاه و آسایش و سعادت و سلامت بندگانش تلاش می‌کنند، نه تهدید، آن‌ها را از اقدامات مصلحانه و خداپسندانه‌شان بازمی‌دارد و نه تشویق و یا تطمیع در ارادهٔ پولادینِ خدادادی‌شان تأثیرگذار خواهد بود؛ زیرا انسان موحّد و مؤمنِ معتقد به خالق هستی، به‌خاطر باورها و اعتقادات و اخلاقیات خویش، تضعیف نظام و توهین و اسائهٔ ادب به هر انسانی را ـ خواه بقالِ سرِ محله باشد یا در مقام وزیر و یا رئیس‌جمهور و یا ولی‌فقیه و رهبری ـ حرام دانسته و خود را تمام‌قد در اختیار حضرت دوست قرار داده و تحت فرمان حضرتش حرکت می‌کند، و دست خدا و قدرت خداوند را در یاری رساندن و کمک به اقدامات مصلحانهٔ خود احساس می‌کند؛

و این قدرتِ بی‌انتهایِ ازلی و ابدی را مافوق قدرت همهٔ جباران و فراعنه و شاهان و دیکتاتورهای تاریخ، در دل و جان و تمامی شریان‌های وجودی خویش لمس و با هزاران هزار چشمِ تک‌تک سلول‌های جسم و جانش مشاهده می‌نماید؛ و معتقد است در صورت رعایت همهٔ اصول و ضوابط مربوطه در انجام مأموریت، چنانچه هزاران تن بمب اتمی بر سرش ببارد، با توکل و در پناه آن قدرت فائقهٔ ازلی و ابدی، مویی از سرش کم نخواهد شد، و تطمئنّ قلبه اطمیناناً یقینیاً بل عینیاً؛ که همهٔ ابزار و علل عالم در یدِ باکفایتِ آن حضرت قرار دارد و بدون اذن و ارادهٔ آن مولای رحمان و رحیم، هیچ حرکتی در تمامی پهنای نظامِ لایتناهیِ خلقت محقق نخواهد شد، و پیوسته آن قدرتِ مطلقِ لایتناهی را در جلوی دیدگان دل و قلب خود احساس می‌کند؛ لذا تهدید و تشویق و تطمیع در دل و روح و روانِ خداییِ وی جایی نخواهد داشت.

کسانی که اقدامات اصلاحی خود و امر به معروف و نهی از منکر حاکمان را وظیفه‌ای الهی و امری مقدس و موضوعی حیاتی برای دنیا و آخرت خود و مردمان خویش می‌دانند، طبیعتاً همهٔ خطرات احتمالیِ مادی و معنوی را در این راه به جان می‌خرند، و معتقدند هر آن‌چه که در این مسیر برای آن‌ها اتفاق بیفتد، جز خیر و صلاح و مصلحت آنان و جامعهٔ خدامحور و دوست‌داشتنی‌شان نخواهد بود؛ زیرا خدای خالق جهان را عادل و عالم و مدیر و مدبّر و رحمان و رحیم می‌دانند که هر عملی در این نظام پهناور، تحت امر و فرمان او انجام شود، جز خیر و صلاح و نیکی نخواهد بود:

وَعَسَى أَن تَكْرَهُوا شَيْئًا وَهُوَ خَيْرٌ لَّكُمْ وَعَسَى أَن تُحِبُّوا شَيْئًا وَهُوَ شَرٌّ لَّكُمْ

آری، سربازان انقلابی و مؤمنِ اسلام و انقلاب در همهٔ حرکات و اعمال مصلحانه و خیرخواهانهٔ خود، خصوصاً امر به معروف و نهی از منکرِ حاکمان و صاحبان قدرت، بر خدای خود توکل نموده و این توکیل و وکالت را، وکالتی عینی و یقینی تلقی نموده‌اند:

وَأُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبَادِ

و امور خویش را به خالقی مدیر و حکیمی تفویض نموده‌اند که در انجام امور وکالت، از هیچ نقص و عیب و جهل و ناتوانی برخوردار نبوده، و حکیمی مطلق، قادری توانا، عالمی به علم حضوری، و دارای همهٔ صفات جمال و جلال و کمال بوده است:

إِذَا أَرَادَ لِشَيْءٍ أَنْ يَقُولَ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ

بنابراین در انجام اوامر آن وکیلِ حکیم، هیچ تردید و بیم و ترس و دلهره و اضطرابی در مسیر مقدس خویش احساس نمی‌کنند.

با سپاس و عرض ارادت خدمت همهٔ مصلحانِ مجاهد و آمران به معروف و ناهیان از منکر
سرباز اسلام و امام و انقلاب و کشور و رهبری
وکیل دادگستری، طلبه، و قاضی بازنشسته
مصطفی سنایی‌فر
بیست‌وسوم اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۴