آقای رئیس جمهور، حقایق اسب زین شده را بگویید!

مهدی عرب صادق، کارشناس ارشد دیپلماسی انرژی

به روایت آمار مستند، دولت سیزدهم با ۰.۵ تراوات ساعت خاموشی صنایع صنعت برق را تحویل گرفت و با ۷ برابر افزایش یعنی بیش از ۳.۵ تراوات ساعت خاموشی به دولت دکتر پزشکیان تحویل داد.
ناترازی برق را حدود ۶ هزار مگاوات از دولت روحانی تحویل گرفت و با ۲۱ هزارمگاوات ناترازی آن را به دولت دکتر پزشکیان تحویل داد.

متاسفانه به مرحوم رئیسی دروغ گفته می شد و ایشان هم باورشان شده بود، روند خاموشی کاهشی است. یکی از وزرای خود ایشان به بنده گفتند در جلسه ای به صنعت‌گران گفتند، به تامین برق پایدار رسیدیم و من بسیار تعجب کردم، پس از جلسه از ایشان خواستم این جمله را اصلاح کنند؛ گویا در پاسخ، آقای رئیسی گفتند: "یعنی محرابیان دروغ گفته؟!" 
بد نیست جهت تنویر افکار ما مرور کنیم، چرا که صداقت و نجابت دکتر‌ پزشکیان اجازه نمی دهد، حقایق دولت گذشته را بگوید. ولی خوب این هم منطقی نیست که بگذاریم عاملان وضع موجود طلبکار شوند!
دقت بفرمائید:

دولت قبل در حالی صنعت برق را به دکتر پزشکیان تحویل داد که از ۱۰هزار مگاوات نیروگاه تجدید پذیر، حدود ۱٪ را عملی کرد!
در بخش حرارتی از ۳۵ هزار مگاوات، کمتر از ۴ هزار مگاوات یعنی حدود ۱۰٪ عملی شد که بیش از ۶٪ آن در وزارت صمت و توسط صنایع کار شد و نه توسط وزازت نیرو!
اما محراییان روزهای آخر به دستگاه های نظارتی گزارش ۱۰ هزار مگاوات داد و از بنده خواستند که به این موضوع نپردازم، البته قبول نکردم.

متاسفانه در موضوع مازوت ۳ مشکل داریم، اول بحث آثار پسماند آن است که مجبور به سوزاندن آن هستیم و دوم اینکه بشدت آلایندگی بالایی دارد و سوم اینکه بشدت از عمر مفید نیروگاه ها می کاهد!
در ماه های آخر دولت قبل، تعمدا گاز مصرف نمی شود، علت دام پراکنی خاموشی برای دولت بعد بود؛ در شرایطی صنعت برق به دولت فعلی تحویل داده شد که اولا تراز آب پشت سدها را کاسته بودند(لازم نبود، می توانستند گاز مصرف کنند) و دوم اینکه با مصرف مازوت و گازوئیل در روزهای آخر، حجم مخازن سوخت مایع را به حدود ۳۵٪ رساندند و این بسیار کم سابقه بود بهتر است بگویم "آلودگی را هم خرج کردند"؛ آقای اوجی وزیر سابق در جایی صحبتی با این مضمون گفته بود، دولت پزشکیان را گرفتار در زمستان سرد خواهیم دید...

پروژه فشار افزایی پارس جنوبی متوقف شده بود و از ۱.۱ میلیارد مترمکعب به ۸۵۰ میلیون مترمکعب تولید روزانه رسیدیم و با توجه به نیاز مصرف پیک گاز در روزهای سرد، حدود ۳۰۰ میلیون متر مکعب یعنی ۳۰٪ناترازی گاز مطرح است، در صورتی که می توانستیم صادر کننده گاز باشیم اما با هیاهوهای ضد توسعه و ضد برجام شرکت توتال را از پارس جنوبی خارج کردیم و پروژه ۲۰ میلیارد دلاری خود را به قطر برد.

با ادامه شرایط فعلی شبکه برق دچار فروپاشی می شود و این مخاطره امنیتی جدی است، در ۱۴۲۰، بیش از  ۱ میلیارد متر مکعب گاز ناترازی خواهیم داشت و تولید گاز ما به میزان ۵۵۰ میلیارد مترمکعب خواهد بود‌. جنگ امروز جنگ انرژی است و نه جنگ موشک هاست. این ها آثار زیانبار تحریم هایی است که کاغذ پاره تصورشان می کردیم.
تحریم و تعارض منافع دو دلیل اصلی امروز است، تندروها آینده را تاریک کردند و اکنون به خاموشی معترضند.
اکنون ادعا داریم که پوتین شریک تجاری و سیاسی ماست، اگر هست چرا زیرساخت های دیپلماتیک و فنی واردات مازاد گاز را مهیا نساختیم.
راهکار اصلی وانهادن دولت از تصدی گری است و این که مالکیت انرژی را به تولید کنندگان بسپارد، تا سرمایه گذاری جذاب شود.

اکنون پنل های خورشید به ۲۰۰هزاردلار بزای مگاوات کاهش یافته و در صورتی که نیروگاه های حرارتی حدود ۴ برابر این است، باید در عمل به ان سمت حرکت کنیم و البته حواسمان به توسعه توام شبکه باشد‌.
ضرورت دوم این است که نیروگاه ها را به حاشیه خلیج فارس متمرکز کنیم، نه فیط نیروگاه های آبی که حرارتی ها نیز مصرف آب قابل توجهی دارد و با تمرکز تولید در جنوب و کریدور تبادلی میتوانیم هزینه تولید برق را برای سرمایه گذار کاهش دهیم.
صنایع باید به سمت بهینه سازی بروند و رویای انرژی ارزان رانتی را پایان دهیم، نمی شود تولید کننده فولاد سود انتهای خط تولید خود را به انرژی ارزان گره بزند و انرژی ۲٪هزینه تولید او باشد، محصولش را به نرخ ارز آزاد با روش های متعددی که می داند بفروشد و این سمت برق تقریبا رایگان استفاده کند و مطالبات همین هم وصول نشود.

برخی صنایع وجود دارند و بی کیفیت ترین و حتی گاهی خطوط تولید اسقاط را به قیمت آهن قراضه وارد کشور می کنند، راندمان ۱۰٪ درد است‌، درد.
با همیت شرایط هم ۶۵ همت مطالبات صنعت برق از صنایع است که قانون اجازه وصول ان را بسادگی نمی دهد.
قانون و صنعت و سیاست و رسانه همه پایشان بر گلوی صنعت برق است و واقعا دلم برای صنعت برق می سوزد.