نامه به همسر رهبر جمهوری اسلامی ایران

قصد نداشتم در این روزهای پایانی ذی‌الحجه مصدع اوقات شوم و در حال و هوای عید غدیر که بر همه‌ی ما مبارک است، کامتان را با شرح مصائب زندانیان بی‌گناه تلخ کنم. اما چه کنم که مسئولین منتصب دستگاه محترم قضای کشورمان متأثر از دستگاه‌های امنیتی بویژه سازمان موازی «ساس» که رقابتی تنگاتنگ با وزارت اطلاعات در آزار و اذیت زندانیان سیاسی و خانواده‌هایشان دارد، شرط مروت و‌مدارا با اسرا را فراموش کرده در پاسخگویی به خانواده‌های رنج کشیده‌ی آنان جواب سربالا می‌دهند.

خانم خجسته
از آنجا که شما همسر یک زندانی سیاسی در رژیم سابق هستید خوب حس و حال و شرایط و احوال خانواده‌های زندانیان سیاسی امروز را درک می‌کنید که عمدتا جز انتقاد و اعتراض به وضعیت نابسامان کشور عزیزمان جرمی ندارند. به همین دلیل من به‌عنوان همسر یک زندانی سیاسی که به شهادت خاص و عام جرمش تنها نقد رهبر است، شما را که امروز همسر رهبر ایران، یعنی مقتدرترین فرد کشور و با اختیارات بسیار، هستید مخاطب قرار داده می‌پرسم چرا زندان که قرار بود برای مجرمین محل تأدیب و دانشگاه باشد امروزه برای بی‌گناهان اعم از زن و مرد شکنجه‌گاه شده است؟! همچنین پرسش جدی من این است که چرا خانواده‌های زندانیان سیاسی باید از حقوق شرعی و انسانی خود مثل مرخصی عزیزانشان محروم باشند؟

خانم باقرزاده
من وقتی در تماس تلفنی یا ملاقات با همسر عزیزتر‌از‌جانم از بی‌تابی‌های مادرش در این یک سال که ظالمانه او را از فرزندش جدا کرده و به بند ستم گرفتار کرده‌اند می‌گویم که با وجود این که می‌دانند او قادر نیست در زندان به ملاقات جگرگوشه‌اش برود از دیدار او محرومش ساخته و اجازه مرخصی نمی‌دهند، او‌ وضعیت خطیر دیگر زندانیان سیاسی را به من یادآور می‌شود که چندین سال را بدون حتی یک روز مرخصی در زندان سپری کرده‌اند.

با این اوصاف اولین پرسشی که به ذهن متبادر می‌شود این است که مگر این مردان که در مسند قضا نشسته و باید عدالت را پیاده کنند یا بازجویانی که اراده‌شان مانع استقلال قاضی است، خود مادر ندارند؟! و‌مگر می‌شود مادر داشت و از احساس و عواطف او‌بی‌خبر بود و رنج عمیق دوری از فرزند را نشناخت؟!

علاقمندم پاسخ این پرسش‌ها را از زبان شما همسر رهبر قدرتمند و صاحب اختیار کشورم بشنوم تا بسیاری سوالات ذهنی دیگرم نیز به تبع آن پاسخ گیرد.

امیدوارم این نامه‌نگاری همسر یک آزاده‌ی دربند امروز به همسر زندانی سیاسی دیروز، که اولی جرمش نقد رهبر بوده و دومی اتهامش براندازی رژیم، و حکومت به اولی مخل امنیت و به دومی خرابکار اطلاق کرده و می کند، باب گفتگو در این زمینه را بگشاید بی‌آن که مردان بویژه امنیتی‌ها در آن مداخله‌ای داشته باشند.

از بذل توجه شما متشکرم
فخرالسادات محتشمی پور
همسر آزاده‌ی دربند، سید مصطفی تاجزاده 
۱۶ تیرماه ۱۴۰۲