انتخابات 1403

اشکوری: خروج امام حسین، یک قیام مسلحانه بود.

امام حسین، قصد تشکیل حکومت یا براندازی نداشت.
حامیان قرائت اسطوره‌ای و انقلابی از عاشورا، از حامیان قرائت عقلایی بیشتر هستند.
اگر امام حسین به کوفه می‌رسید، ممکن بود تقارن‌های نیکویی رخ بدهد و ایشان بعدتر عزم براندازی کنند.

دباغ: ممکن است برخی برای گرم کردن منبر، از خرافات و سخنان عقل‌ستیز استفاده کنند.

اشکوری: امر به معروف و نهی از منکر، هردو مفاهیمی عرفی هستند و نه مفاهیم شرعی.
«معروف» و «منکر» بر حسب زمانه، مکان، رشد فرهنگی و... تغییر می‌کنند.
باید دید که در سال ۶۰ هجری، معروف‌ها و منکرها چه بوده‌اند.
امام حسین می‌خواست انحرافاتی که در حکمرانی امویان به وجود آمده بود را اصلاح کند.

بخشی از ماندگاری داستان کربلا، در پیوند آن با قدرت و حکومت است.
زمینه‌ی اصلی قیام امام حسین، در اختلاف بر سر خلافت پس از پیامبر بود.
«شیعه» در آن زمان به معنای لغوی «پیرو» استفاده می‌شد و مفهوم امروز را در بر نداشت.

دباغ: عاشورا، بخشی از هویت جمعی ماست.
ما میراث‌ور فرهنگ ایرانی، اسلامی و غربی هستیم.
بسیاری از دین‌داران، از دریچه‌ی روایت اسطوره‌ای به عاشورا نگاه می‌کنند.
 

علیزاده: یکی از نقاط قوت این مقاله، طرح برقراری گفتگوی سازنده با اروپاست.
این بدان معناست که در سیاست نگاه به شرق، تجدید نظر شده است.
در سرتاسر این مقاله، به مسئله‌ی حقوق بشر پرداخته نشده.

این که امروز همه از امام حسین تجلیل می‌کنند، به این خاطر است که او مظلوم کشته شد.
عبید الله ابن زیاد هم از ابتدا قصد کشتن امام حسین را نداشت.
 امام حسین، در بیان اهل سنت هم (ابو الشهداء) است. 

علیزاده: تعابیر تمجیدآمیز پزشکیان از چین و روسیه، بسیار جالب توجه است.

 اشکوری: هیچ تردیدی ندارم که هدف امام حسین، به دست گرفتن خلافت در عراق بوده است.

پزشکیان، ابزار کافی برای تحقق شعارهایش را ندارد.
بسیاری تنها برای به قدرت نرسیدن جلیلی به پزشکیان رأی دادند.
پزشکیان حتی حق برگزاری یک کنفرانس مطبوعاتی را هم ندارد.

اشکوری: ریشه‌ی خطبه‌ی مشهور امام حسین و نگاه رادیکال آن به خلافت امویان، به سقیفه برمی‌گردد.

 علیزاده: این که در مقاله از واژه‌ی (اسرائیل) استفاده شده، نشان دهنده‌ی یک نگاه جدید است.
جنبه‌ی شعارزدگی این یادداشت، بیشتر از واقع‌گرایی آن است.
نویسنده، واقف است که وحدت ملی در ایران آسیب دیده است.

اشکوری: حکومت آن دوره را می‌توان هم مذهبی دانست و هم غیرمذهبی.

علیزاده: در این یادداشت، نه تغییر در سیاست‌گذاری دیده می‌شود و نه تغییر لحن.

دولت پزشکیان را به طرف حاکمیت دوگانه هل خواهند داد.
فکر می‌کنم پزشکیان، ثقل مسائل خود را بر سیاست خارجی گذاشته.
گمان می‌کنم مقاله‌ی تهران تایمز، به قلم آقای ظریف باشد.
 

جعفرپور: یکی از لوازم اصلاح شیوه‌ی حکمرانی، اصلاح قانون اساسی‌ست

جعفرپور: در لایه‌ی اول اطرافیان پزشکیان، افرادی از جناح‌های مختلف دیده می‌شدند.
اگر تکلیف شود که ظریف به صحنه بیاید، تکلیف خواهد شد که رأی اعتماد هم داده شود.
باید به دولتمردان فهماند که مردم ایران مستحق‌ترین مردم دنیا در بهره‌مندی از حقوق قانونی، اساسی و ابتدایی خود هستند.

جعفرپور: رسانه‌ها و فعالان مدنی، باید پرسشگری و فضای ایام انتخابات را ادامه دهند.
رسانه‌ها باید شهامت شفافیت را به رئیس جمهور بدهند.
اگر پرسشگری استمرار داشته باشد، رئیس جمهور وادار به پاسخگویی خواهد شد.

وقت آن رسیده که مردم را از حقوق عمومی و سیاسی که دارند، آگاه کنیم.
زنگ اعتراض مردم به سیاست‌های اتخاذ شده و ساختار حکمرانی، به صدا در آمده است.
اگر بنا بر اصلاح با تکیه بر قانون و آراء مردم است، امروز بهترین فرصت است.

جعفرپور: رئیس جمهور، باید پرده و حجاب بین خود و مردم را بردارد و اصل ماجرا را انتقال دهد.

جعفرپور: اختیاراتی که در پیش‌نویس قانون اساسی برای رئیس جمهور تعریف شد، تا امروز محدود و محدودتر شده‌اند.

به همین دلیل است که نه مشارکت محکوم است و نه عدم مشارکت.
محکوم کردن مشارکت یا عدم مشارکت، مخالف اصل آزادی‌ست.

فکوهی: غالب جامعه‌شناسان معتقدند که انقلاب، بدترین راه‌حل برای جوامع است.

هیچ کشوری نتوانسته با خشونت و تنش به پاسخ مطلوب برسد.
برای این که جامعه‌ی ایران، جامعه‌ی بهتری شود، همه‌ی آدم‌ها باید فرهنگ دیگری را بپذیرند.
جهان امروز، در کوتاه‌مدت دچار یک چرخش اقتدارگرایانه شده است.

در سال‌های گذشته همیشه فشارهای اجتماعی منجر به انفجار شده و با ساکت شدن انفجار، دوباره شاهد ذخیره‌ی انرژی منفی بود.
در چنین جامعه‌ای هر کسی که بتواند فرار می‌کند و این باعث تضعیف جامعه می شود.

فکوهی: سیستم سیاسی این توهم را دارد که با یک قدرت مطلقه می‌تواند هر کاری بکند.

حتی اگر دو اصولگرا هم کاندیدا باشند، بنا بر شخصیت و پیشینه‌شان عملکرد متفاوتی خواهند داشت.

این که بگوییم به دلیل این انتخابات، شاهد تغییرات گسترده‌ای خواهیم بود، درست نیست.

الویری: با توجه به مسائل سال ۸۸، این که حاکمیت مجددا به سمت تقلب برود بعید است.

 نبوی: آقای جلیلی به تجدید نظر در سیاست خارجی اعتقادی ندارد.

لاریجانی با رأی شش عضو حقوقدان و یک عضو فقیه شورای نگهبان، رد صلاحیت شد.
ممارست مردم، موجب ایجاد نرمش قهرمانانه‌ای شده که یاد از آن استفاده کرد.
شاید رأی دادن به نفع حاکمیت هم باشد؛ اما ما باید منافع ملی را در نظر بگیریم.

وظیفه‌ی اصلاح‌طلب، تعامل با رهبری و حاکمیت است.
اگر نظام می‌خواهد مشارکت را افزایش دهد، نباید اعتراض کرد.
بی‌انصافی است اگر بگوییم خاتمی هیچ کاری نکرد.
سرنگونی نظام با عدم مشارکت، مقدور نیست.

الویری: با وجود همه‌ی محدودیت‌ها، باید برای حفظ منابع ملی بهترین بازی را کرد.

اگر اتفاقی برای آقای خامنه‌ای بیافتد، رئیس جمهور نقش پررنگی خواهد داشت.
خروجی کار امثال احمدی‌نژاد و جلیلی، قطعا با افرادی مثل خاتمی و پزشکیان متفاوت است.
بسیاری از نهادهای قدرت هم واقعیت امروز ما را درک کرده‌اند.

کوثر: پزشکیان در تبلیغات می‌خواهد رأی جمع بکند یا مورد پسند رهبری باشد؟

هنر رئیس جمهور اصلاح‌طلب در این است که حاکمیت را قانع به اجرای یک سری از مسائل کند.
در حالی که در مجلس برجام را آتش می‌زدند، رئیس جمهور ما با حمایت رهبری برجام را به امضاء رساند.
مشکل اقتصادی کشور، جز با تجدید نظر در سیاست خارجی ممکن نیست.

 الویری: با آمدن احمدی‌نژاد هم کار نظام یکسره نشد.

خامنه‌ای‌ست که با انتخاب رئیس جمهور، سیاست اصلی را تعیین می‌کند.
اگر اصلاح‌طلبان مردم را از جلیلی نترسانند، مشارکت کاهش پیدا می‌کند.

تغییر این قانون اساسی با ساز و کار فعلی به صلاح ملت ما نیست.
ما سه راه برای تغییر وضع موجود داریم: انقلاب، دخالت خارجی، اصلاح.
اصلاح، یعنی تغییر وضع موجود به وضع مطلوب، با استفاده از روش‌های قانونی و مسالمت‌آمیز.