یادداشت سید حسین موسویان سفیر اسبق جمهوری اسلامی در آلمان در خصوص سرنوشت حسین ثابت سرمایه گذار بزرگ در کیش

با تمهیدات درست و جامع، امکان جذب صدها میلیارد دلار سرمایه ایرانی‌های خارج از کشور فراهم میشود. یکی از این تمهیدات مربوط به تامین چتر حمایتی و امنیت سرمایه‌ای است که به کشور منتقل میکنند.

یک نمونه سرمایه‌گذاری که بسیاری درکشور شاهد آن بودند، سرمایه‌گذاری آقای حسین ثابت برای هتل داریوش، پارک جنگلی و دلفیناریو درکیش بود. حدود سال ۱۳۷۱ او را به سفارت دعوت کردم. وقتی ملاقات کردیم رنگش پریده بود. گفتم چه شده؟ گفت شما بگویید که چه شده که برای اولین بار بعد از انقلاب سفیر ایران مرا دعوت کرده؟

خلاصه بعد از گفتگو نفس راحتی کشید. بعدا طی یک سفر دوروزه به جزایر قناری، از نزدیک سرمایه‌گذاری عظیم او که شامل ۸ هتل، رستورانهای متعدد، پارک جنگلی، استخرها و فروشگاههای متعدد و غیره بود، را ازنزدیک بازدید کردم و او را به سفر به ایران دعوت کردم.

چون برای اولین باربعد از انقلاب به ایران سفر میکرد، خیلی نگران بود. متاسفانه دربدو ورود پاسپورت اورا درفرودگاه گرفتند و نیمه شب وحشت زده به من زنگ زد. دوروز طول کشید تا معلوم شد تشابه اسمی بوده است. چند روزی درایران بود و با تاثیر منفی بازگشت به آلمان و به دیدنم آمد.

دفعه بعد خودم شخصا با ایشان رفتم به کیش و درجلسات وی با آقای یزدان پناه مدیروقت کیش نشستم تا اینکه قرارداد سرمایه گذاریهای اولیه را امضاکرد و مستمرا حمایتش کردم تا سرمایه گذاریهایش کلید خورد. بعد از اجرای هتل داریوش و پارک جنگلی و دلفیناریو در چهار هتل دیگر کیش بنام هلیا، لاله، تماشا و پانیذ نیز سرمایه‌گذاری کرد که جمعا بالغ بر ۱۰۰ میلیون دلار سرمایه‌گذاری کرده بود.

سال ۱۳۹۴ بعد از سالهای طولانی بطور اتفاقی در هواپیما درمسیر تهران فرانکفورت یکدیگررادیدیم. گفت حدود ۱۰ سال عمرم را گذاشتم و نهایتا همه سرمایه‌گذاری هایم درایران را فروختم ورفتم چون جانم را به لبم رساندند. از وقتی وارد فرودگاه میشدم تا وقتی که به فرودگاه برمیگشتم، از من باج و رشوه میخواستند و…خلاصه دوساعتی درهواپیما درد دل کرد و آخرش هم گفت ضمنا از سازمانهای امنیتی و نظارتی سراغم آمدند و سوال میکردند آیا به آقای موسویان رشوه هم داده ای؟

چون عجیب و غریب از شما حمایت کرد و برای شما وقت گذاشت. من به آنها گفتم آقای موسویان جزء نادر افرادی بود که بیشترین حمایت را از من کرد و هیج توقعی از من نداشت و زمانیکه قبل از انقلاب پدر من خادم حرم امام رضا ع بود، پدراو از تجاربزرگ فرش کاشان بود و….
حالا چند درس از این یک نمونه سرمایه گذاری.

اول. درابتدا چنان ترسی از ایران داشت که برای ملافات با سفیر ایران آنهم درشهر بن آلمان هم رنگش پریده بود.
دوم. در بدو ورود پاسپورتش را گرفتند آنهم بی‌مورد.
سوم. بعد از ده سال که سرمایه گذاری‌هایش تحقق یافت، بلایی بر سرش آمد که ایران را ترک کرد و رفت.
چهارم. نه تنها ازمن برای جذب و حمایت از وی تشکر نشد بلکه عده‌ای دنبال پرونده سازی هم رفته بودند.

این یک نمونه مستند درمورد عدم حمایت و امنیت برای سرمایه‌گذاری یک ایرانی مقیم خارج. لذا باید سازوکارهای قانونی و اجرایی برای رفع این نقیصه‌ها تمهید شود.