با خلق بد مکن تو ز روز جزا بترس!

ای بی خبر ز قهر خدا از خدا بترس
با خلق بد مکن تو ز روز جزا بترس

کاشانه سعادت کس را مکن خراب 
ای دون ز خشم خالق ارض و سما بترس

دیدیم صبح و شام بسی شهریار را
زین صبح و شام گویمت اکنون چرا بترس

در بام روی مسند و در شام زیر خاک
زنیهار پند گیر از غضب کبریا بترس

از بین بردن چو منی کار ساده‌ای است
لیکن زجمع قدرت امثال ما بترس

ای دل مدار باک ز طوفان حادثات
از آه سوزناک دل بینوا بترس